6 . عقل و تجربه ی سیاسی

6. عقل و تجربهي سياسي

در كليهي فعاليتهاي حياتي، از جمله سياست و حكومت، تعقّل و تجربه دو پايهي اساسي انديشه و عمل است و انسانهاي مؤمن در پرتو وحي و قوانين الهي از اين دو موهبت استفاده ميكند. قرآن به بهرهگيري انسان از اين دو شيوهي ادراكي، تأكيد و به گونههاي مختلف به آن اشاره ميكند.تجربههاي به دست آمده از زندگي ديگران را سرمايهي بزرگ دانش و خردورزي انسان ميداند.(41)

 

7. كار شورايي

قرآن يكي از ويژگيهاي بارز جامعهي با ايمان را حركت و عمل بر اساس تصميمگيري مشترك معرفي ميكند و از پيامبر(صلي الله عليه وآله) نيز ميخواهد در كارهاي اجتماعي از اين شيوه پيروي كند تا ضمن احترام به افكار عمومي، همه در تصميمگيريهاي اجتماعي همكاري كنند و در مسئوليتپذيري آمادگي بيشتر از خود نشان دهند تا مشكلات اطاعت از رهبري از ميان برداشته شود.(42)

 

8. مسئوليت همگاني

نقش هر مسلمان در تعيين سرنوشت جامعه، بازتاب كارهاي ديگران در سرنوشت او و تعهدي كه بايد در پذيرش مسئوليتهاي اجتماعي داشته باشد، ايجاب ميكند كه مراقب تمام اموري باشد كه در جامعه روي ميدهد.

قرآن اين اصل را باعنوان امر به معروف و نهي از منكر، بخشي از فريضههاي اجتماعي قرار داده و يكي از مباني انديشهي سياسي و اركان حيات سياسي مسلمان دانسته است.

اين اصل قرآني فعاليت سياسي را بخشي جدانشدني از زندگي اجتماعي هر مسلمان قرار ميدهد و او را در تعيين سرنوشت جامعه شريك ميسازد.(43)